Αφιέρωμα : Al Pacino

2,5 βδομάδες μετά το τελευταίο post, αποφάσισα να κάνω το δεύτερο αφιέρωμά μου από όταν ξεκίνησα το blog. Το προηγούμενο είχε ως θέμα τον πιο ταλαντούχο κωμικό των τελευταίων 50 χρόνων (κατά τη γνώμη μου πάντα), τον Peter Sellers. Αυτή τη φορά, το αφιέρωμα είναι για έναν από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του, τον Al Pacino. Στα 40 χρόνια καριέρας, ο Al Pacino έχει υποδυθεί μερικούς από τους πιο γνωστούς χαρακτήρες στην ιστορία του κινηματογράφου : τον Michael Corleone στην μια και μοναδική τριλογία The Godfather, τον Κουβανό έμπορο ναρκωτικών Tony Montana στην ταινία Scarface, τον τυφλό απόστρατο αξιωματικό Frank Slade στην εξαιρετική ταινία Scent of a Woman. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Ο Alfred James Pacino, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1940, στην περιοχή East Bronx στη Νέα Υόρκη, από Ιταλοαμερικανούς γονείς, με καταγωγή από την περιοχή Corleone στην Σικελία. Οι γονείς του χώρισαν, όταν ήταν δύο χρονών. Έμεινε με την μητέρα του και μετά από έντονες διαφωνίες, στα 17 του χρόνια παράτησε το σχολείο για την υποκριτική. Έπαιξε σε διάφορα μικρά θέατρα στη Νέα Υόρκη, όντας αρκετές φορές άνεργος και άστεγος. Το 1966, μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες, έγινε αποδεκτός από την θεατρική σχολή The Actors Studio, η οποία έχει αναδείξει μερικούς από τους σημαντικότερους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου (σήμερα είναι πρόεδρος της συγκεκριμένης σχολής). Όπως o ίδιος έχει δηλώσει, θεωρεί τη στιγμή που έγινε αποδεκτός στη σχολή αυτή ένα πολύ κομβικό σημείο στη ζωή του. Συνέχισε να ζει με δυσκολία και έλλειψη χρημάτων, προκειμένου να μπορεί να παρακολουθεί τη σχολή. Εργαζόταν σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις, ενώ μέχρι το τέλος της δεκαετίας έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε θεατρικό ρόλο στο Broadway, καθώς και το τηλεοπτικό και κινηματογραφικό του ντεμπούτο. Ο ρόλος του στην ταινία The Panic in Needle Park το 1971 ήταν αυτός, που τράβηξε το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη Francis Ford Coppola, ο οποίος τον συμπεριέλαβε στο καστ των ηθοποιών για μια από τις καλύτερες (αν όχι την καλύτερη) ταινία όλων των εποχών The Godfather. Αυτός ήταν ο πρώτος μεγάλος ρόλος στην καριέρα του Pacino. Ακολούθησαν από εκεί και πέρα ταινίες όπως Serpico (1973), The Godfather: Part II (1974), Dog Day Afternoon (1975), ...And Justice for All. (1979), Scarface (1983), The Godfather: Part IIΙ (1990), Frankie and Johnny (1991), Glengarry Glen Ross (1992), Scent of a Woman (1992), Carlito's Way (1993), Heat (1995), Donnie Brasco (1997), The Devil's Advocate (1997), The Insider (1999), Any Given Sunday (1999), Insomnia (2002), Angels in America (2003) (τηλεοπτική σειρά), The Merchant of Venice (2004), 88 Minutes (2007), Righteous Kill (2008). Παράλληλα, συνέχισε τις επιτυχημένες εμφανίσεις του σε πολλές θεατρικές παραστάσεις.

Σήμερα, σε ηλικία 70 ετών, εξακολουθεί να θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους και πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Εκτός από ηθοποιός, είναι σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, ωστόσο έχει 3 παιδιά. 

Ταινίες

The Godfather (1972) : Το αριστούργημα του Francis Ford Coppola. Σε αυτό το πρώτο μέρος της εξαιρετικής τριλογίας, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Mario Puzzo, παρακολουθούμε την οικογένεια Corleone, μιας από τις μεγάλες οικογένειες της Μαφίας στην Αμερική. Αρχηγός της ο Don Vito Corleone (τον οποίο υποδύεται ο μεγάλος Marlon Brando), τον οποίο επιδιώκουν να σκοτώσουν οι υπόλοιποι μεγαλονονοί. Επιθυμία του, σε περίπτωση που πεθάνει, να αναλάβει την επιχείρηση ο γιος του Michael Corleone (Pacino). Μια εκπληκτική σκιαγράφηση στο μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας της σύγχρονης Αμερικής που ονομάζεται Ιταλική Μαφία, με εξαιρετικές και πολύ δυνατές ερμηνείες. (Συγγνώμη αν η περίληψη δεν είναι καλή, αλλά πώς να περιγράψεις μια τέτοια ταινία σε τόσο λίγες γραμμές;)

Serpico (1973) : Η πραγματική ιστορία ενός τίμιου αστυνομικού στην δεκαετία του '70, ο οποίος δουλεύοντας μυστικά, προσπαθεί να ξεσκεπάσει το έγκλημα, καθώς και τη διαφθορά στους κόλπους της αστυνομίας, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή και ελπίζοντας να μαθευτεί μια μέρα η αλήθεια.

The Godfather: Part II (1974) : Το δεύτερο μέρος της τριλογίας. Ο Michael Corleone έχει αναλάβει πλέον τις τύχες της οικογένειας Corleone, μετά το θάνατο του πατέρα του. Παρακολουθούμε πώς επηρεάζεται η ζωή του, καθώς και όσων ζουν γύρω του. Ακόμη, παράλληλα, μαθαίνουμε την ιστορία του νεαρού Vito Corleone (τον οποίο υποδύεται ο Robert De Niro) και πώς αναρριχήθηκε στην κορυφή της Ιταλικής Μαφίας.

Dog Day Afternoon (1975) : Η ταινία μας αφηγείται την πραγματική ιστορία μιας ληστείας τράπεζας, η οποία συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του '70. Oι Sonny και Sal είχαν υπολογίσει ότι δεν θα τους πάρει πάνω από 4 λεπτά. Οι υπάλληλοι της τράπεζας δεν φέρνουν καμία αντίσταση. Ένα τηλεφώνημα του αρχηγού της Αστυνομίας ενημερώνει τους επίδοξους κλέφτες ότι η τράπεζα είναι περικυκλωμένοι από αστυνομικούς και δημοσιογράφους. Κάπου εκεί το θέμα αρχίζει να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις από ό,τι είχαν προβλέψει ο Sonny και ο Sal.

Scarface (1983) : Η ιστορία του Tony Montana, ενός Κουβανού μετανάστη, ο οποίος φεύγει από την χώρα του, ψάχνοντας τη μεγάλη ζωή. Η φιλοδοξία του και η απληστία του θα τον οδηγήσουν να φτιάξει μια μεγάλη "αυτοκρατορία", βασισμένη στο εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, ταυτόχρονα όμως θα καταστρέψουν οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα και τελικά θα του κοστίσουν τη ζωή.

The Godfather: Part IIΙ (1990) : Στο τελευταίο μέρος της τριλογίας, ο Don Michael Corleone προσπαθεί να κάνει νόμιμες τις επιχειρήσεις του και να κρατηθεί μακριά από από τις βιαιότητες του υποκόσμου, καθώς και να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες και τις εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν, επιδιώκοντας τη συμφιλίωση με τα άτομα που αγάπησε και πλήγωσε.

Glengarry Glen Ross (1992) : Η ταινία μας αφηγείται δύο μέρες από την ζωή τεσσάρων πωλητών ενός μεγάλου μεσιτικού γραφείου, στους οποίους ανακοινώνεται ότι μετά το πέρας μιας εβδομάδας όλοι, εκτός των δύο κορυφαίων πωλητών, θα απολυθούν. Μια πολύ καλή σκιαγράφηση των παρασκηνίων του συγκεκριμένου επαγγέλματος, με όλες τις μεθόδους (ηθικές και μη) που χρησιμοποιούν οι πωλητές, προκειμένου να κλείσουν πωλήσεις. Βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο.

Scent of a Woman (1992) : Ο Frank Slade είναι απόστρατος αξιωματικός του στρατού. Είναι τυφλός και αρκετά δύσκολος, για να τα βγάλει κάποιος πέρα μαζί του. Ο Charlie Simms (τον υποδύεται ο Matt Damon) τελειώνει το λύκειο και ψάχνει λεφτά, προκειμένου να πάει στο πανεπιστήμιο. Έτσι, συμφωνεί με την ανιψιά του Frank να τον προσέχει την Ημέρα των Ευχαριστιών. Όπως θα διαπιστώσει σύντομα, δεν είναι τόσο εύκολο, όσο φαίνεται.

Carlito's Way (1993) : Η ταινία διηγείται την ιστορία ενός Πουερτορικανού πρώην καταδίκου, του Carlito. Έχοντας ζήσει χρόνια στους δρόμους και κάνοντας χρόνια χρήση ηρωίνης, αποφασίζει να αλλάξει ζωή και να μαζέψει χρήματα, προκειμένου να φύγει από την Αμερική. Ωστόσο, το όνομα που είχε δημιουργήσει και οι πειρασμοί γύρω του τον ξανατραβούν στην πρότερη βίαια ζωή του.

Insomnia (2002) : Remake της ομώνυμης σουηδικής ταινίας του 1997. Ένας πασίγνωστος ντετέκτιβ της Αστυνομίας καταφθάνει μαζί με ένα συνάδελφό του σε ένα χωριό της Αλάσκας, για να διαλευκάνει το φόνο ενός δεκαεπτάχρονου κοριτσιού. Στη διάρκεια μιας καταδίωξης, θα πυροβολήσει και θα σκοτώσει κατά λάθος το συνάδελφό του, χωρίς ωστόσο να ενοχοποιηθεί. Οι τύψεις, ο εκβιασμός από το δολοφόνο του κοριτσιού και οι έρευνες μιας αστυνομικού του τοπικού τμήματος περιπλέκουν κατά πολύ τα πράγματα. Θα καταφέρει να ανταπεξέλθει σε αυτή την πίεση;


Αυτές είναι, κατά τη δική μου γνώμη (το τονίζω, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων), οι πιο αντιπροσωπευτικές ταινίες του Al Pacino. Όσον αφορά τα βραβεία και τις υποψηφιότητες, προτάθηκε 3 φορές για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου ( The Godfather (1972), Dick Tracy (1990), Glengarry Glen Ross (1992) ) και 4 φορές για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου ( Serpico (1973), The Godfather : Part II (1974), Dog Day Afternoon (1975), ...And Justice for All. (1979) ), κερδίζοντας τελικά το χρυσό αγαλματίδιο για την ταινία Scent of a Woman (1992) ( A' Ανδρικού Ρόλου ). Έγινε, μάλιστα, ο πρώτος ηθοποιός, που προτάθηκε για Όσκαρ Α' και Β' Ανδρικού Ρόλου την ίδια χρονιά, κερδίζοντας το πρώτο ( ο δεύτερος που το έχει καταφέρει αυτό είναι ο Jamie Foxx το 2004). Συνολικά, έχει κερδίσει άλλα 27 βραβεία, μεταξύ των οποίων 1 βραβείο BAFTA ( Dog Day Afternoon (1975) ) και 3 Χρυσές Σφαίρες ( Serpico (1973), Scent of a Woman (1992), Angels in America (2003) ), καθώς και άλλες 37 υποψηφιότητες. Αυτά είναι μια μόνο ένδειξη και αναγνώριση του ταλέντου του. Ένα είναι το σίγουρο : η αφοσίωση και το πάθος του για την υποκριτική, σε συνδυασμό με τη δουλειά και το ταλέντο του, επηρεάζουν και θα συνεχίσουν να επηρεάζουν αρκετούς νέους που θέλουν να ακολουθήσουν την υποκριτική τέχνη.

Y.Γ.  Αν είστε fan του Al Pacino, δοκιμάστε να απαντήσετε τις ερωτήσεις σε αυτά τα δύο quiz : Quiz 1   Quiz 2