Αφιέρωμα: Humphrey Bogart

Σε απάντηση ενός σχολίου στο αφιέρωμα στον Stanley Kubrick, ανέφερα ότι το επόμενο αφιέρωμα θα είναι σε ηθοποιό και ότι η απάντηση στο ποιος είναι ήταν πολύ προφανής. Μιας και είμαστε ακόμη στην αρχή του εξαμήνου και δεν έχω πήξει ακόμη, αποφάσισα ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για το αφιέρωμα αυτό. Ο ηθοποιός αυτός είναι ο Humphrey Bogart, για τον οποίο έχω πει σε παλιότερες αναρτήσεις μου ότι είναι ο αγαπημένος μου ηθοποιός. Αν και οι ταινίες του γυρίστηκαν και προβλήθηκαν πολλά χρόνια πριν αρχίσω να ασχολούμαι με τον κινηματογράφο, με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή που τις είδα. Θεωρώ ότι πρόκειται για ένα από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου, κάτι το οποίο φαίνεται από την παρουσία στην κορυφή αρκετών σχετικών λιστών σε έγγραφο και ηλεκτρονικό Τύπο. Είναι ίσως η πιο αναγνωρίσιμη και αντιπροσωπευτική μορφή των film noir, ενσαρκώνοντας αρκετούς χαρακτήρες, με πιο γνωστούς τους ντετέκτιβ Sam Spade και Philip Marlowe. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως.

Ο Humphrey DeForest Bogart, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε ανήμερα τα Χριστούγεννα το 1899. Ήταν το πρώτο από τα τρία παιδιά του Belmont DeForest Bogart και της Maud Bogart.  Οι γονείς ήταν απασχολημένοι με τις δουλειές τους (ο πατέρας χειρούργος και η μητέρα διαφημίστρια), με αποτέλεσμα ο Bogart και οι 2 αδερφές του να μεγαλώσουν χωρίς ιδιαίτερες εκδηλώσεις αγάπης. Λόγω της οικονομικής άνεσης της οικογένειας, οι γονείς του έστειλαν τον Bogart σε ιδιωτικά σχολεία. Από την αρχή έδειξε ότι δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την εκπαίδευση και έτσι, παρά τις ελπίδες των δικών του να τελειώσει το πανεπιστήμιο του Yale, το 1918 αποβλήθηκε από αυτό. Μην έχοντας άλλες επιλογές, ο Bogart ακολούθησε την αγάπη του για τη θάλασσα και κατετάγη στο Ναυτικό. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, απέκτησε την περίφημη ούλη στο πάνω χείλος του. Η επικρατέστερη άποψη για το πώς συνέβη αυτό είναι η εξής: ο Bogart διατάχθηκε να μεταφέρει ένα κρατούμενο. Ο κρατούμενος φορούσε χειροπέδες και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, ζήτησε από τον Bogart ένα τσιγάρο. Καθώς εκείνος έψαχνε, ο κρατούμενος τον χτύπησε στο πρόσωπο με τις χειροπέδες, σχίζοντας του το χείλος και δραπέτευσε. Ο Bogart κατάφερε να τον συλλάβει, αλλά μέχρι να πάει σε νοσοκομείο, προκειμένου να περιποιηθούν το κόψιμο, ήταν αργά.

Γυρνώντας από τη θητεία του, ασχολήθηκε με διάφορες δουλειές. Δοκίμασε την τύχη του στη συγγραφή σεναρίων, στη σκηνοθεσία και στην παραγωγή ταινιών, χωρίς να επιτύχει σε κανένα από αυτά. Αξίζει να αναφερθεί ότι ήταν δεινός παίκτης στο σκάκι, ένα μόλις επίπεδο κάτω από τους κορυφαίους. Το 1921 θα κάνει το θεατρικό του ντεμπούτο και εμφανίστηκε σε αρκετές παραστάσεις στη συνέχεια. Λάτρευε την υποκριτική και παρόλο που δεν έκανε ποτέ μαθήματα ηθοποιίας, δούλευε με μεγάλη αφοσίωση και προσήλωση, προκειμένου να βελτιώσει τις ικανότητές του. Από το 1922 μέχρι το 1935, εμφανίστηκε σε τουλάχιστον 17 παραστάσεις στο Broadway, παίζοντας κυρίως δευτερεύοντες ρόλους. Στη διάρκεια αυτών των ετών, η οποία συμπίπτει με την μεγάλη ποταπογόρευση στην Αμερική, ο Bogart σύχναζε σε διάφορα μπαρ που πουλούσαν παράνομα αλκοόλ, με αποτέλεσμα να αρχίσει έτσι η χρόνια σχέση του με το ποτό και το τσιγάρο. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το έκανε το 1926 στην ταινία The Dancing Town, της οποίας ποτέ δε βρέθηκε μια πλήρης κόπια. Συμμετείχε και σε άλλες 11 ταινίες μέχρι το 1934. Στο διάστημα αυτό είχε αρχίσει να γίνεται γνωστός χάρη στη θεατρική του δουλειά. Οι ρόλοι μέχρι τότε περιορίζονταν σε ρομαντικές κωμωδίες. Ο θεατρικός και κινηματογραφικός παραγωγός Arthur Hopkins αποφάσισε να του δώσει ένα ρόλο στην ταινία The Petrified Forest (1936), το ρόλο του Duke Mantee, ενός επικίνδυνου δραπέτη δολοφόνου. Ο ρόλος αυτός έκανε τον Bogart γνωστό και στους κινηματογραφικούς κύκλους, καθώς πέρα της εξαιρετικής του ερμηνείας, έδειξε τρομερό επαγγελματισμό  και κέρδισε το σεβασμό των συμπρωταγωνιστών του.

Παρά την αναγνώριση του ως ενός πολλά υποσχόμενου ηθοποιού, ο Bogart απείχε πολύ ακόμη από το να καθιερωθεί ως μεγάλο όνομα. Έτσι, έπρεπε να δέχεται τα σενάρια και τους ρόλους που απέρριπταν τα μεγάλα ονόματα τότε: ο James Cagney, o George Raft, o Edward G. Robinson κ.ά. Ωστόσο, χωρίς να απογοητεύεται, δούλεψε σκληρά και έπαιξε σε ταινίες όπως Bullets or Ballots (1936), Isle of Fury (1936), Black Legion (1937) (όπου σε αντίθεση με τις άλλες ταινίες έπαιξε τον "καλό"), Marked Woman (1937), Kid Galahad (1937), San Quentin (1937), Dead End (1937). Πρωταγωνίστησε με τον James Cagney στις ταινίες Angels With Dirty Faces (1938) και The Roaring Twenties (1939) και και με την Bette Davis στην ταινία Dark Victory (1939), τις οποίες προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντικές για τη μετέπειτα εξέλιξή του. Πριν να μπει η δεκαετία του '40, ο Bogart είχε ήδη στο ενεργητικό του 36 ταινίες, χωρίς να είναι σε καμία από αυτές το "πρώτο" όνομα. Δεν του άρεσαν αρκετοί από τους ρόλους που είχε υποδυθεί, σπάνια έβλεπε τις ταινίες του και απέφευγε τις πρεμιέρες. Όσον αφορά την προσωπική του ζωή, μετρούσε ήδη 2 αποτυχημένους γάμους και είχε ήδη παντρευτεί και τρίτη φορά, χωρίς επιτυχία και πάλι. Πέρα του ταλέντου του, ήταν γνωστός και για την ειλικρίνειά του, αφού δε φοβόταν να εκφράσει ανοικτά τη γνώμη για ηθοποιούς, σκηνοθέτες ή στούντιο.

Το 1940, συμμετείχε σε 4 ταινίες, με πιο γνωστή την ταινία They Drive by Night. Την επομένη χρονιά, θα έρθει η ευκαιρία που περίμενε. Του δίνεται ο πρώτος πρωταγωνιστικός του ρόλος στην ταινία High Sierra (μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του William Burnett), με σενάριο από τον ίδιο το συγγραφέα και τον πολύ καλό φίλο του Bogart John Huston. Ένα χρόνο αργότερα, θα συνεργαστεί με το Huston στο σκηνοθετικό ξεκίνημα του τελευταίου στην ταινία που θεωρείται από αρκετούς ότι έκανε γνωστό το film noir, The Maltese Falcon (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Dashiell Hammett). Η ταινία έκανε το Huston άμεσα γνωστό και ήρθε να συμβάλλει στην άνοδο της καριέρας του Bogart. Ο ίδιος δήλωσε ότι πρόκειται για ένα "αριστούργημα, για το οποίο δεν μπορώ να πω πολλά, απλώς ότι είμαι υπερήφανος". Αξίζει να αναφέρουμε τις ταινίες All Through the Night (1941) και Across The Pacific (1942), οι οποίες αν και λιγότερο γνωστές, αποτελούν δύο ακόμη εξαιρετικά δείγματα δουλειάς του Bogart. Φτάνουμε έτσι στην ταινία που τον καθιέρωσε στην κορυφή του επαγγέλματος του και τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο ηθοποιό της εποχής. Αναφέρομαι στην ταινία Casablanca, η οποία είναι η πρώτη ρομαντική ταινία στην οποία συμμετείχε ως πρωταγωνιστής και για την οποία κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου. Συγκαταλέγεται στις πιο κλασικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Πέραν της καθιέρωσης του ονόματός του, ο Bogart καθιέρωσε και την κινηματογραφική του περσόνα, αυτή του σκληρού και κυνικού ανθρώπου, που στο τέλος δείχνει την ευγενή πλευρά του. Μετά την ταινία αυτή, είχε πλέον τη δυνατότητα να είναι αυτός που θα επιλέγει τα σενάρια που του αρέσουν. Παρά την επιτυχία, συνέχισε να δουλεύει σκληρά, προκειμένου να βελτιώνεται όσο μπορεί, δείχνοντας ακόμη μια φορά τον επαγγελματισμό του. Λόγω και του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ακολούθησαν τρεις πολεμικές ταινίες: Action in the North Atlantic (1943), Sahara (1943) και Passage to Marseille (1944).

Παρά το γεγονός ότι η καριέρα του ήταν στο απόγειό της, ο Bogart συνέχιζε να ταλαιπωρείται στην προσωπική του ζωή. Αυτό θα άλλαζε όμως το 1944. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας To Have and Have Not, θα γνωρίσει τη Lauren Bacall (ήταν η πρώτη από τις 4 ταινίες που θα συμπρωταγωνιστούσαν). Ο Bogart τότε ήταν 45 χρονών και η Bacall 19, στο ξεκίνημά της στον κινηματογράφο. Ο Bogart ανέλαβε το ρόλο του μέντορά της, αλλά σύντομα ερωτεύτηκαν. Έτσι, αφού χώρισε με την τρίτη σύζυγό του, παντρεύτηκε τη Bacall το 1945 και έμεινε μαζί της μέχρι το θάνατό του. Το 1946, θα ξαναβρεθούν μαζί στη μεγάλη οθόνη στη μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Raymond Chandler, Τhe Big Sleep. Υποδύθηκε το ντετέκτιβ Philip Marlowe, χαρακτήρα τον οποίο ενσάρκωσαν και άλλοι ηθοποιοί σε μεταφορές βιβλίων του Chandler. Ωστόσο, ο ίδιος ο Chandler είχε δηλώσει ότι ο ρόλος ταιριάζει γάντι στον Bogart, ο οποίος "δείχνει ότι μπορεί να είναι σκληρός και χωρίς όπλο". Προσωπικά, όσα βιβλία του Chandler έχω διαβάσει με πρωταγωνιστή τον Marlowe, δεν μπορώ να φανταστώ άλλον στη θέση του εκτός του Bogart. Θα ακολουθήσει η ταινία Dead Reckoning (1947), άλλο ένα πολύ καλό film noir, με συμπρωταγωνίστρια την Lizabeth Scott. Την ίδια χρονιά, θα γυρίσει μαζί με τη Bacall την τρίτη τους ταινία Dark Passage, ένα εξαιρετικό film noir με πρωτοτυπία στη σκηνοθεσία: την πρώτη μισή ώρα βλέπουμε τη δράση από τα μάτια του Bogart, τη δεύτερη μισή ώρα τον βλέπουμε με επιδέσμους και μετά από μια ώρα, τον βλέπουμε πλέον κανονικά (για να είμαι σωστός, να αναφέρω ότι το σκεπτικό του να βλέπουμε την ταινία από τα μάτια του πρωταγωνιστή χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στην ταινία Lady in the Lake νωρίτερα την ίδια χρονιά, με την ταινία να είναι γυρισμένη εξολοκλήρου με αυτή την τεχνική). Το 1948 θα ξανασυνεργαστεί με το φίλο του John Huston και τον πατέρα του Walter για την εξαιρετική ταινία The Treasure of the Sierra Madre, η οποία τότε δεν είχε μεγάλη απόκριση από το κοινό, αλλά πλέον θεωρείται από τις καλύτερες ταινίες του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Για να κλείσουμε με τη δεκαετία του '40, το 1948 πάλι ο Bogart θα γυρίσει την τέταρτη και τελευταία ταινία με συμπρωταγωνίστρια τη Bacall με την ονομασία Key Largo. Πρόκειται για άλλο ένα πολύ καλό film noir, με τη συμμετοχή του εξαιρετικού Edward G. Robinson. Συνολικά, τη δεκαετία του '40, ο "Bogie", όπως ήταν το ψευδώνυμό του, πρωταγωνίστησε σε 24 ταινίες.

Μπαίνοντας στη δεκαετία του '50, η υγεία του Bogart άρχισε να χειροτερεύει. Λόγω του καπνίσματος και του ποτού,  είχε αρχίσει να έχει δυσκολίες στην αναπνοή του. Υπογράφοντας το νέο του συμβόλαιο με τη Warner, προέβλεψε ότι μέχρι το τέλος του, θα του έχουν πέσει τα μαλλιά και τα δόντια. Του διαγνώστηκε καρκίνος στον οισοφάγο, θέμα για το οποίο δε μιλούσε και αρνιόταν να επισκεφθεί γιατρό. Όλη αυτή η κατάσταση όμως δεν το εμπόδισε από το να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπούσε περισσότερο. Το 1950 θα γυρίσει ένα από τα καλύτερα film noir που έχουν γυριστεί με την ονομασία In a Lonely Place. To 1951 θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία Sirocco, την οποία προσωπικά θεωρώ ως μια απομίμηση της ταινίας Casablanca. Αργότερα τον ίδιο χρόνο, θα έρθει η κορυφαία στιγμή της καριέρας του. Πρωταγωνιστώντας στην ταινία The African Queen, σκηνοθετημένη από το φίλο του John Huston, θα κερδίσει το μοναδικό του Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου, υποδυόμενος τον τρίτο από τους καλύτερους του ρόλους, τον Richard Allnut. Από εκεί και πέρα θα ακολουθήσουν ταινίες όπως The Caine Mutiny (1954) (για την οποία κέρδισε την τελευταία του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου), Sabrina (1954), We're No Angels (1955), The Desperate Hours (1955), The Left Hand of God (1955) και The Harder They Fall (1956) (η οποία ήταν και η τελευταία του ταινία). Μετά από αυτή, ο οργανισμός του ήταν πλέον πολύ αδύναμος. Ο καρκίνος είχε προχωρήσει σε σημείο που ούτε εγχείρηση ούτε χημειοθεραπεία μπορούσαν να τον σταματήσουν. Έτσι, στις 17 Ιανουαρίου 1957 στις 2:25 τα ξημερώματα, ενώ είχε πέσει σε κώμα και πλέον ζύγιζε 36 κιλά, πέθανε σε ηλικία 57 ετών.

Ταινίες

The Petrified Forest (1936) (poster) Η Gabby ζει και εργάζεται στο μικρό εστιατόριο του πατέρα της στην έρημο. Δεν το αντέχει και θέλει να πάει να ζήσει με τη μητέρα της στη Γαλλία. Στο εστιατόριο έρχεται ο Alan, ένας άνθρωπος χωρίς θέληση για ζωή, που ταξιδεύει για να δει τον Ειρηνικό και ίσως να αυτοκτονήσει. Στο μεταξύ, ο Duke Mantee, ένας διαβόητος δολοφόνος με τη συμμορία του κατευθύνονται προς τα εκεί, προκείμενου ο Duke να συναντήσει την κοπέλα του.

Black Legion (1937) (poster) Όταν ο Frank Taylor θα χάσει τη θέση του εργοδηγού στο μηχανουργείο όπου δουλεύει από ένα μετανάστη, θα μπει στην ομάδα "Black Legion", η οποία μοιάζει με την Ku Klux Klan και βασίζεται στην ξενοφοβία των μελών της, προκειμένου να εκφοβίσει με βίαιους τρόπους τους μετανάστες. Όταν η ομάδα θα αρχίσει να αποσπά περισσότερο χρόνο και ενέργεια από τον Frank, θα χάσει τη δουλειά του και την οικογένειά του, οδηγούμενος από το κακό στο χειρότερο.

Angels with Dirty Faces (1938) (poster - trailer) O Rocky Sullivan  και ο Jerry Connolly είναι δύο παιδιά, τα οποία μεγάλωσαν στη πιο ζόρικη γειτονιά της Νέας Υόρκης. Ο Rocky θα συλληφθεί και θα σταλεί στο αναμορφωτήριο, όπου θα μάθει πώς να γίνει πρώτης τάξης εγκληματίας. Αντίθετα, ο Jerry θα γίνει ιερέας και θα αρχίσει να δουλεύει με παιδιά, προκειμένου να μην καταλήξουν σαν το φίλο του. Όταν ξαναβρεθούν ως ενήλικοι στην παλιά τους γειτονιά, ο Rocky θα προσπαθήσει να μείνει μακριά από μπελάδες για λίγο, μέχρι να ξαναενωθεί με τη συμμορία του, κάτι το οποίο ο παλιός του φίλος θέλει να αποφύγει.

The Roaring Twenties (1939) (poster - trailer) Μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Llloyd Hart επιστρέφει στη δικηγορία, ο πρώην ιδιοκτήτης ποτοπωλείου George Hally μπλέκεται στο λαθρεμπόριο ποτού και ο Eddie Bartlett γίνεται οδηγός ταξί. Βλέποντας ότι τα λεφτά δεν είναι αρκετά για να βγάλει πέρα, ο Eddie αρχίζει να μπλέκεται και αυτός με το λαθρεμπόριο ποτού, αγοράζοντας ένα στόλο από αμάξια, προκειμένου να κάνει τις παραδόσεις του. Μια υπέροχη εξιστόρηση, μέσω της ιστορίας των τριών φίλων, της δύσκολης δεκαετίας του '20, της εποχής της μεγάλης ποταγόρευσης στην Αμερική.

High Sierra (1941) (poster - trailer) O Roy "Mad Dog" Earle αποφυλακίζεται από ένα παλιό συνεργάτη, ο οποίος χρειάζεται τη βοήθειά του σε μια επερχόμενη ληστεία. Στη ληστεία αυτή θα τον βοηθήσουν δύο μικροεγκληματίες, ο Red και ο Babe, καθώς και μια κοπέλα η Marie, την οποία οι δύο άντρες βρήκαν και πήραν μαζί τους. Όταν η ληστεία στραβώσει και σκοτωθεί ένας άνθρωπος, ο Roy και η Marie βρίσκονται κυνηγημένοι. Ο Roy θα αναγκαστεί να καταφύγει στην οροσειρά Sierra, όπου προετοιμάζεται για μια τελευταία αναμέτρηση με την αστυνομία.

The Maltese Falcon (1941) (περισσότερα - poster - trailer) O ντετέκτιβ Sam Spade θεωρείται ύποπτος από την αστυνομία, όταν ο συνεργάτης του δολοφονείται, καθώς παρακολουθεί έναν άντρα. Η γυναίκα που τους ζήτησε να παρακολουθήσουν αυτόν τον άντρα δεν είναι αυτή που λέει και μπλέκεται στο κυνηγητό για το Γεράκι της Μάλτας, έναν μοναδικό στο είδος αγαλματίδιο με ανεκτίμητη αξία.

Casablanca (1942) (περισσότερα - poster - trailer) Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, η γαλλικής κατοχής Casablanca είναι το πρώτο βήμα για όποιον θέλει να διαφύγει από τη Ευρώπη στην Αμερική. Ο Αμερικανός Rick Blaine έχει το πιο πολυσύχναστο νυχτερινό κέντρο στην πόλη. Με αφορμή την κλοπή δύο αδειών εξόδου από την πόλη, οι οποίες θα καταλήξουν στα χέρια του Rick, θα καταφτάσει ο Γερμανός Συνταγματάρχης Strasser, ο οποίος θα απαιτήσει τη σύλληψη του υπεύθυνου από το Γάλλο διοικητή της Αστυνομίας Renault. Ακόμη, θα προσπαθήσει να αποτρέψει τον Αρχηγό της Αντίστασης στην Τσεχία Victor Lazlo να φύγει στην Αμερική. O Lazlo έχει μαζί του την Ilsa, παλιά αγαπημένη του Rick. Το δίλημμα για τον Rick είναι μεγάλο. Ποια θα είναι η απόφασή του;

Sahara (1943) (poster - trailer) Ο λοχίας Joe Gunn με την ομάδα του, μετά την πτώση του Tobruk, μαζεύουν στην Λιβυκή έρημο με το τανκ τους 5 Άγγλους στρατιώτες, ένα Γάλλο, ένα Σουδανό, οι οποίοι έχουν έναν Ιταλό αιχμάλωτο. Στην προσπάθεια τους να ενωθούν με τη μονάδα τους, θα συναντήσουν μια πολύ μεγαλύτερη ομάδα Γερμανών στρατιωτών. Και οι δύο ομάδες χρειάζονται νερό και υπάρχει μόνο ένα σημείο κοντά τους.

To Have and Have Not (1944) (poster - trailer) Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, στη Μαρτινίκα, ο Harry Morgan και ο φίλος του Eddie ασχολούνται με το ψάρεμα. Τηρούν ουδέτερη στάση, όσον αφορά την αντίσταση και τους Γερμανούς. Όταν όμως σκοτωθεί μετά κατά λάθος ένας άνθρωπος που του όφειλε χρήματα, αποφασίζει να βοηθήσει κάποια μέλη της Γαλλικής αντίστασης. Στο ενδιάμεσο, γνωρίζει στο ξενοδοχείο όπου διαμένει την τραγουδίστρια Marie "Slim" Browning, με την οποία αναπτύσσεται ειδύλλιο.

The Big Sleep (1946) (poster - trailer) O ντετέκτιβ Philip Marlowe προσλαμβάνεται από το στρατηγό Sternwood, προκειμένου να προσέχει τη νεότερη κόρη του Carmen, η οποία έχει μπλέξει με άσχημες παρέες και είναι πιθανό να κάνει κακό στον εαυτό της και την οικογένεια της. Ο Marlowe θα ερωτευτεί σύντομα τη μεγαλύτερη αδερφή της Carmen, τη Vivien, η οποία αρχικά τον αντιπαθεί. Ωστόσο η κατάσταση περιπλέκεται, όταν αρχίσουν να συμβαίνουν μια σειρά από φόνους.

Dark Passage (1947) (poster - trailer) O Vincent Parry δραπετεύει από τη φυλακή, όπου έχει καταδικαστεί για το φόνο της γυναίκας, προκειμένου να αποδείξει την αθωότητά του. Επειδή η φωτογραφία του βρίσκεται σε όλες τις εφημερίδες, αποφασίζει να κάνει πλαστική εγχείριση, ώστε να αποφύγει τη σύλληψη. Βλέπουμε τη δράση μέσα από τα μάτια του, καθώς αναρρώνει στο σπίτι της Irene Jansen, η οποία γνωρίζει ποιος είναι και τον βοηθάει, μιας και ο πατέρας της είχε περάσει παρόμοια κατάσταση. Σύντομα, ερωτεύονται, ωστόσο ο Parry ψάχνει για εκδίκηση, η οποία θέτει τη σχέση τους σε κίνδυνο.

The Treasure of the Sierra Madre (1948) (περισσότερα - poster - trailer) O Fred Dobbs και o Bob Curtin, δύο φτωχοί Αμερικάνοι, γνωρίζονται στην πόλη Tampico στο Μεξικό. Εκεί θα συναντήσουν έναν ηλικιωμένο, που γνωρίζει καλά την περιοχή και τα βουνά γύρω από την πόλη. Μαζί θα αποφασίσουν να πάνε να ψάξουν για χρυσό στην οροσειρά Sierra Madre. Μετά από αρκετές δυσκολίες, θα καταφέρουν να βρουν χρυσό, αλλά τα στοιχεία της φύσης, οι επικηρυγμένοι ληστές και κυρίως η απληστία απειλούν να μετατρέψουν την επιτυχία τους σε καταστροφή.

Key Largo (1948) (poster - trailer) O Frank McCloud, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη ενός νεκρού φίλου του στον πόλεμο, επισκέπτεται τον ηλικιωμένο πατέρα του James Temple και τη χήρα Nora Temple στο ξενοδοχείο, το οποίο διατηρούν. Τον υποδέχονται θερμά, αλλά σύντομα βρίσκονται όλοι αιχμάλωτοι του Johnny Rocco και της συμμορίας του, οι οποίοι έχουν κανονίσει μια συναλλαγή με μια άλλη συμμορία εκεί. Λόγω ενός τυφώνα, θα μείνουν όλοι κλεισμένοι μέσα και ο Frank McCloud είναι ο μόνος που μπορεί να τους σώσει.

In a Lonely Place (1950) (poster - trailer) O σεναριογράφος Dixon Steele έχει ένα σενάριο να τελειώσει και ζητά τη βοήθεια μιας νεαρής σερβιτόρου. Όταν εκείνη θα φύγει από το σπίτι του, θα δολοφονηθεί. Ο Dixon, λόγω του βίαιου χαρακτήρα του και του μακάβριου χιούμορ του, θα θεωρηθεί κύριος ύποπτος, αλλά η γειτόνισσά του Laurel Gray θα του δώσει άλλοθι. Θα αναπτυχθεί σιγά σιγά μια φιλία μεταξύ τους, η οποία θα οδηγήσει σε έρωτα. Θα αντέξει όμως στην υποψία, τη ζήλια και τους κακούς δαίμονες του Dixon;

The African Queen (1951) (poster - trailer) Στην αρχή του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Charlie Allnut χρησιμοποιεί το ατμόπλοιό του The African Queen, για να μεταφέρει προμήθειες σε χωριά της Ανατολικής Αφρικής. Όταν ο ιερέας Samuel Sayer πεθάνει, ο Charlie θα αναλάβει να φέρει την αδερφή του Rose πίσω στον πολιτισμό, έχοντας να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα τους Γερμανούς.

The Caine Mutiny (1954) (poster - trailer) Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, αναλαμβάνει τη διοίκηση μιας αμερικανικής φρεγάτας ο πλοίαρχος Queeg. Σύντομα, όμως, θα δείξει σημάδια ψυχικής αστάθειας, με αποτέλεσμα το πλήρωμα να αρχίσει να ανησυχεί. Μήπως ο νέος καπετάνιος τους διακινδυνεύσει τις ζωές τους; Μήπως πρέπει να του αφαιρέσουν τη διοίκηση του πλοίου και αν το κάνουν αυτό, θα θεωρηθεί ανταρσία; 

The Harder They Fall (1956) (poster) Ο άνεργος αθλητικογράφος Eddie Willis προσλαμβάνεται από το διεφθαρμένο κυνηγό ταλέντων πυγμαχίας Nick Benko, προκειμένου να προωθήσει το τελευταίο του εύρημα, έναν άγνωστο Αργεντινό πυγμάχο, τον Toro. Παρά το ύψος του, ο Toro δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας, λόγω της αδύναμης γροθιάς του και της ευκολίας να τον βγάλουν νοκ-άουτ. Ωστόσο, ο Benco κανονίζει μια σειρά στημένων αγώνων, ώστε ο Toro να γίνει διεκδικητής του τίτλου. Ο θηριώδης πρωταθλητής υπόσχεται να τιμωρήσει σκληρά τον Toro και ο Eddie καλείται να αποφασίσει αν πρέπει ή όχι να πει την αλήθεια στον αφελή Toro.

Αυτές είναι κατά τη γνώμη μου οι πιο αντιπροσωπευτικές ταινίες του Bogart. Όπως έχω ξαναπεί, τα βραβεία αποτελούν όντως μια αναγνώριση της δουλειάς του εκάστοτε βραβευόμενου, αλλά πέρα από αυτό δεν δείχνουν από μόνα τους την επίδραση και το ταλέντο ενός καλλιτέχνη. Αυτό ισχύει και σε αυτή την περίπτωση. Αν και αυτοδίδακτος, ο Humphrey Bogart δούλεψε πολύ σκληρά, για να είναι συνεχώς όσο το δυνατόν καλύτερος. Κατάφερε να διαμορφώσει τη δική του κινηματογραφική περσόνα, αφήνοντας το στίγμα του ανεξίτηλο στις ταινίες των δεκαετιών του '40 και του '50 και γενικότερα, με τις διαχρονικές του ερμηνείες σε κλασικές πλέον ταινίες, συγκαταλέγεται επάξια στους καλύτερους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου.

Υ.Γ. 1 Μερικά ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία:

- Ήταν Αγγλικής, Ολλανδικής, Ισπανικής και Ουαλικής καταγωγής.

- Η πρώτη του επαφή με τη δημοσιότητα ήρθε όταν ήταν μωρό ακόμη, καθώς η μητέρα του χρησιμοποίησε φωτογραφίες του σε διαφημιστική καμπάνια για τροφές για βρέφη.

- Παρά το γεγονός ότι η μόρφωσή του δεν ήταν ολοκληρωμένη, ήταν λάτρης του διαβάσματος. Διάβαζε φιλοσοφία, κλασικούς συγγραφείς και είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον Shakespeare. Όπως είχε εξομολογηθεί στον στενό του φίλο Richard Burton, θα ήθελε να παίξει σε κάποιο έργο του Shakespeare, αλλά φοβόταν ότι το κοινό δε θα τον έπαιρνε στα σοβαρά, λόγω της εικόνας που είχε δημιουργήσει μέσω των ταινιών του.

- Έχει 5 παρουσίες στην λίστα με τις 100 καλύτερες ατάκες από ταινίες του Αμερικάνικου Ινστιτούτου Ταινιών :

5th: "Here's looking at you, kid" – Casablanca

14th: "The stuff that dreams are made of." – The Maltese Falcon

20th: "Louis, I think this is the beginning of a beautiful friendship." – Casablanca

43rd: "We'll always have Paris." – Casablanca

67th: "Of all the gin joints in all the towns in all the world, she walks into mine." – Casablanca

- Έχει 3 παρουσίες στη λίστα 100 Greatest Movie Characters of All Time του Premiere Magazine:

2nd: Fred C. Dobbs - The Treasure of the Sierra Madre

19th: Rick Blaine - Casablanca

80th: Sam Spade - The Maltese Falcon

- O Bogart ήταν ο ιδρυτής του group Rat Pack, το οποίο έγινε γνωστό στα μέσα της δεκαετίας του '60 και αποτελούταν από τους Frank Sinatra, Dean Martin, Sammy Davis Jr., Peter Lawford και Joey Bishop. Η αρχική τους σύνθεση ήταν τελείως διαφορετική (από τους παραπάνω 5, μόνο ο Frank Sinatra ήταν στην αρχική σύνθεση) και για την ακρίβεια, η Lauren Bacall ήταν αυτή που βρήκε την ονομασία. Αργότερα, ο Frank Sinatra διάλεξε αυτή την ονομασία, προκείμενου να τιμήσει τη μνήμη του φίλου του.

- Προς το τέλος των γυρισμάτων της ταινίας Beat the Devil (1953), ο Bogart είχε ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να σπάσουν μερικά δόντια του και να μην μπορεί να μιλήσει καθαρά. O John Huston, προκειμένου να διαβαστούν κάποιοι τελευταίοι διάλογοι, οι οποίοι θα προσθέτονταν στο μοντάζ, προσέλαβε ένα νεαρό Άγγλο ηθοποιό, γνωστό για την ικανότητά του να μιμείται φωνές. Αυτός ο ηθοποιός ήταν ο νεαρός τότε Peter Sellers.

Υ.Γ. 2 Μερικές από τις καλύτερες ατάκες του:

- The only good reason to have money is this: so that you can tell any SOB in the world to go to hell.

- The trouble with the world is that it's always one drink behind.

- I came out here with one suit and everybody said I looked like a bum. Twenty years later Marlon Brando came out with only a sweatshirt and the town drooled over him. That shows how much Hollywood has progressed.

- I hate funerals. They aren't for the guy who's dead. They're for the guys who are left alive and enjoy mourning.

- Acting is like sex: you either do it and don't talk about it, or you talk about it and don't do it. That's why I'm always suspicious of people who talk too much about either.

- The only thing you owe the public is a good performance.

- I made more lousy pictures than any actor in history.

- As long as they spell your name right and you are not accused of dope or rape, you are all right.

- [On screen love] I have absolutely no interest in who gets the girl. I don't care. I don't see any reason to spend two hours to see who gets the girl especially since you know who's going to get her from the beginning - usually the actor who gets the most money.

Y.Γ.3  Αν είστε fan του Humphrey Bogart, δοκιμάστε να απαντήσετε τις ερωτήσεις σε αυτά τα quiz: Quiz 1   Quiz 2   Quiz 3   Quiz 4

Η συνέντευξη αυτή είναι γύρω στο 1950 ή 1951, πριν να ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας The African Queen. (Δεν μπόρεσα δυστυχώς να βρω ακριβή ημερομηνία)

To βίντεο αυτό είναι από το Jack Benny Show, μια κωμική σειρά που προβαλλόταν πάνω από 3 δεκαετίες. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο, εμφανίζεται ο Humphrey Bogart, δείχνοντας την κωμική του μεριά.