The Godfather (1972)

Πάει ο παλιός ο χρόνος... Μια καινούρια χρονιά ξεκινάει. Να ευχηθώ σε όλους μια καλή και δημιουργική χρονιά, με όλα τα αυτονόητα (υγεία, ευτυχία, χαμόγελο) και ό,τι επιθυμεί ο καθένας ξεχωριστά. Πέραν της αλλαγής του χρόνου, την οποία γιορτάσαμε, γιορτάζουμε τη συμπλήρωση ενός χρόνου του Film Addicted! 1η Ιανουρίου 2010: ήθελα κάτι διαφορετικό για το χρόνο που μόλις είχε μπει και αποφάσισα να ξεκινήσω ένα blog για κάτι, το οποίο καταλαμβάνει αρκετές ώρες από το χρόνο μου, τις ταινίες. Ένα χρόνο αργότερα, συνεχίζω με την ίδια διάθεση και όρεξη να μοιραστώ τις απόψεις μου για τις ταινίες που έχω δει. Ευχαριστώ πάρα πολύ όσους παρακολουθούν, διαβάζουν, σχολιάζουν ή απλά σταματάνε να ρίξουν μια ματιά. Εύχομαι και η δεύτερη χρονιά να είναι το ίδιο καλή όπως η πρώτη και ακόμη καλύτερη. Αρκετά όμως με την πολυλογία και τις ευχές. Ας περάσουμε στο κυρίως μέρος.

Η συμπλήρωση ενός χρόνου προφανώς θα πρέπει να συνοδευτεί και από μια ανάλογη ανάρτηση. Έτσι, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, η επιλογή μου ήταν απλή. Η ταινία που επέλεξα για την αρχή του καινούριου χρόνου και τη συμπλήρωση ενός έτους δεν είναι άλλη από την κατά πολλούς καλύτερη ταινία όλων των εποχών The Godfather. Πρόκειται για τη μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Mario Puzo στη μεγάλη οθόνη από τον Francis Ford Coppola. Το καστ των ηθοποιών, με πρώτο και καλύτερο τον μεγάλο Marlon Brando, περιελάμβανε τους Al Pacino, James Caan, Robert Duvall, Diane Keaton, Talia Shire, Sterling Hayden και John Cazale. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη στις 15 Μαρτίου 1972.

Υπόθεση: Τα γεγονότα της ταινίας διαδραματίζονται στη Νέα Υόρκη, την εποχή που οι Πέντε Φαμίλιες εξουσιάζουν τον υπόκοσμο της πόλης (1945 - 1955). Η ταινία ξεκινάει το καλοκαίρι του 1945 στο σπίτι ενός εξ αυτών, των Corleone, όπου ο Don Vito Corleone ( Brando ) δέχεται ορισμένους καλεσμένους κατά τη διάρκεια του γάμου της κόρης του Connie ( Shire ), οι οποίοι του ζητάνε χάρες, με αντάλλαγμα να βρίσκονται στη διάθεση του Don όποτε τους χρειαστεί. Στο γραφείο του, βρίσκεται και ο consigliere (σύμβουλος) και υιοθετημένος του γιος Tom Hagen ( Duvall ). Πέραν αυτών, ο Don έχει άλλα τρία παιδιά: τον Sonny ( Caan ), τον Fredo ( Cazale ) και τον Michael ( Pacino ). Ο Sonny είναι ο μεγαλύτερος και υπαρχηγός στην οικογένεια. Προορίζεται για αρχηγός της φαμίλιας, αν και δε μοιάζει καθόλου στον πατέρα του, όντας ένας βίαιος και ευέξαπτος άνθρωπος. Ο Fredo, ο μεσαίος αδερφός, είναι ένας άβουλος και δειλός άνθρωπος. Τέλος, ο Michael μοιάζει περισσότερο από όλους στον πατέρα του, ωστόσο τόσο ο ίδιος, όσο και ο πατέρας του, θέλει να αποκοπεί από τις δραστηριότητες της οικογένειας. Σπουδάζει και κατατάσσεται στο Ναυτικό, όπου παρασημοφορείται για τις υπηρεσίες του. Η οικογένεια Corleone είναι η μεγαλύτερη από τις Πέντε, με δικτυώσεις στο πολιτικό και δικαστικό κόσμο λόγω του Don. Οι "δραστηριότητές" της περιλαμβάνουν τζόγο, συνδικάτα, προστασία και εκβιασμούς. Η νέα όμως και ανερχόμενη "δραστηριότητα" είναι το εμπόριο ναρκωτικών. Γι αυτό το λόγο, ο Don θα συναντηθεί με τον Virgil "the Turk" Sollozzo, ο οποίος έχει τη στήριξη του διεφθαρμένου αρχηγού της Αστυνομίας McCluskey ( Hayden ). O Sollozzo θέλει να βρει προστασία και χρηματοδότηση, προκειμένου να στήσει το δίκτυο του. Ωστόσο, ο Don θα αρνηθεί τη συμμετοχή και τη χρηματοδότηση στο Sollozzo, θέλοντας να προστατέψει την εικόνα του και τις διασυνδέσεις του. H άρνηση αυτή  θα πυροδοτήσει μια σειρά γεγονότων, τα οποία θα οδηγήσουν σε ανοικτό πόλεμο μεταξύ των οικογενειών. Ο Sollozzo με την υποστήριξη της οικογένειας Tattaglia θα επιχειρήσει ανεπιτυχώς να δολοφονήσει τον Don. O Sonny θα αναλάβει προσωρινά την αρχηγία της οικογένειας. Χάρη στον Michael, θα αποφευχθεί μια δεύτερη απόπειρα δολοφονίας του πατέρα του. Ως αντίποινα, ο Sonny θα σκοτώσει το μικρότερο γιο της οικογένειας Tattaglia. Προκειμένου να γλιτώσουν από τον Sollozzo, ο οποίος στο μεταξύ είχε προτείνει την ίδια συμφωνία στον Sonny, αποφασίζεται ότι πρέπει να τον βγάλουν από τη μέση. Όλοι εκπλήσσονται, όταν ο Michael ζητάει να είναι αυτός που θα το κάνει. Δείχνοντας το σκληρό του πρόσωπο, ο Michael θα σκοτώσει το Sollozzo και τον McCluskey και στη συνέχεια θα φυγαδευτεί στη Σικελία. Η απερισκεψία και ο ευέξαπτος χαρακτήρας του Sonny θα τον οδηγήσουν σε ενέδρα, στην οποία θα σκοτωθεί. O Don, έχοντας συνέλθει και μαθαίνοντας με μεγάλη λύπη όσα έχουν συμβεί, συναντάται με όλους τους εκπροσώπους των οικογενειών, οι οποίες θέλουν να μπουν στη διακίνηση ναρκωτικών. Ο Don θα συμφωνήσει, ζητώντας ως αντάλλαγμα για την απρόθυμη στήριξή του, την ασφαλή επιστροφή του Michael. Μετά την επιστροφή του, ο Michael θα παντρευτεί την Kay Adams ( Keaton ) και σταδιακά θα αναλάβει τη διαχείριση της οικογένειας, υποσχόμενος στην Kay ότι θα τη μετατρέψει σε νόμιμη επιχείριση μέσα σε 5 χρόνια. Τα σχέδια της οικογένειας είναι να μεταφερθεί στο Las Vegas και να ασχολείται μόνο με τη διαχείριση ξενοδοχείων και τζόγου. Γι αυτό το λόγο, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, είχε σταλεί ο Fredo, προκειμένου να προετοιμάσει το έδαφος. Ο Don ωστόσο δε θα προλάβει αυτή τη μετακόμιση, καθώς θα πεθάνει από ανακοπή στο σπίτι της οικογένειας. Μετά το θάνατό του, ο Michael κανονίζει τις τελευταίες εκκρεμότητες για την μετακίνηση της οικογένειας και για άλλη μια φορά δείχνει το σκληρό του πρόσωπο. Κατά τη διάρκεια της βάφτισης του ανιψιού του, του οποίου γίνεται νονός, κάτω από τις οδηγίες του, οι συνεργάτες του δολοφονούν κάθε ένα από τους Don των άλλων οικογενειών. Στη συνέχεια, θα δώσει οδηγίες για την εκτέλεση ενός από τους έμπιστους συνεργάτες του πατέρα του, καθώς και για την εκτέλεση του άντρα της αδερφής του, ο οποίος έφερε ευθύνη για τη δολοφονία του Sonny. Όταν η Connie τον κατηγορήσει και η Kay τον ρωτήσει, ο Michael θα αρνηθεί οποιαδήποτε κατηγορία. Η ταινία κλείνει στο γραφείο του πατέρα του, με τους συνεργάτες του να αναγνωρίζουν τον Michael πλέον ως Don της οικογενείας. 

Όσον αφορά τη σύγκριση μεταξύ βιβλίου και ταινίας, πρόκειται για μια από τις καλύτερες μεταφορές βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Το βιβλίο κυκλόφορησε για πρώτη φορά το 1969. Η οικογένεια Corleone είναι φανταστική και έχει το όνομά της από το χωριό καταγωγής της στη Σικελία, το Corleone. Εκτός από τα παραπάνω, στο βιβλίο περιγράφεται και η ιστορία του πώς ο Vito Corleone έφυγε από τη Σικελία και κατέληξε να γίνει αρχηγός της ισχυρότερης οικογένειας της Ιταλικής Μαφίας στη Νέα Υόρκη, ιστορία που βλέπουμε στη δεύτερη ταινία The Godfather Part II. Στο βιβλίο υπάρχουν αρκετοί δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως ο βαφτισιμιός του Don o τραγουδιστής και ηθοποιός Johnny Fontaine, ο οποίος εμφανίζεται για λίγο στην αρχή της ταινίας. Ο Puzo εμπνεύστηκε το βιβλίο του από την πραγματική ιστορία της Ιταλικής Μαφίας στη  Νέα Υόρκη. Αρκετοί από τους χαρακτήρες του είναι βασισμένοι σε άτομα τα οποία είχαν ανάμειξη με τη Μαφία και τους συνεργάτες του. Ο πιο χαρακτηριστικός από αυτούς είναι ο Johnny Fontaine, ο οποίος βασίζεται στον Frank Sinatra ( οι φήμες για σχέσεις του Sinatra με τη Μαφία άρχισαν στα τέλη του 1942 και διαψεύδονται από την κόρη του Nancy στη βιογραφία της, λέγοντας ότι οι φήμες αυτές ξεκίνησαν ως αντίδραση στις πολιτικές πεποιθήσεις του πατέρα της).

Όταν η Paramount Pictures αποφάσισε να μεταφέρει το βιβλίο στη μεγάλη οθόνη, ο Coppola δεν ήταν η πρώτη επιλογή. Οι άνθρωποι ης εταιρείας προσέγγισαν πρώτα τους Sergio Leone (πιο γνωστός για την ταινία The Good, the Bad and the Ugly (1966) ) και Peter Bogdanovich (πιο γνωστός για την ταινία The Last Picture Show (1971) ), πριν καταλήξουν στον Coppola, ο οποίος αρχικά αρνήθηκε. Τελικά ανέλαβε να γυρίσει την ταινία, σκεφτόμενος ότι μπορεί να τη γυρίσει ως έμμεση αναφορά στον Αμερικάνικο καπιταλισμό και όχι ως μια άσχημη απεικόνιση της Ιταλικής και Σικελιανής παράδοσης. Η συνεργασία του με την παραγωγή υπήρξε ιδιαίτερα προβληματική, με την παραγωγή να έχει αρκετά παράπονα από αυτόν και να φτάνει αρκετές φορές σε σημείο να τον αντικαταστήσει. Η εταιρεία βρισκόταν σε οικονομικό αδιέξοδο και χρειαζόταν πραγματικά μια επιτυχημένη ταινία, ώστε να ανακάμψει. Μετά την επιλογή του σκηνοθέτη, το επόμενο λογικό βήμα ήταν η επιλογή των ηθοποιών. Και σε αυτό τον τομέα υπήρξε αντίθεση των δύο πλευρών, με τον Coppola να θέλει έναν εκ των Marlon Brando και Laurence Olivier για το ρόλο του Vito Corleone. Μετα την απόρριψη του ρόλου από τον δεύτερο, η παραγωγή ήθελε να αποφύγει τη συνεργασία με τον Brando, λόγω των προβλημάτων που είχε δημιουργήσει στα γυρίσματα πρόσφατων ταινιών του. Ωστόσο, υποχώρησαν, αφού δέχθηκαν επιβεβαιώσεις από τον ίδιο και τον Coppola για σωστή συμπεριφορά του. Όσον αφορά το ρόλο του Michael Corleone, οι πρώτες επιλογές της παραγωγής ήταν o Robert Redford και ο Ryan O'Neal, ενώ ο Coppola εξ' αρχής ήθελε τον Pacino, ο οποίος τότε ήταν στην αρχή της μεγάλης καριέρας του. Για το ρόλο πέρασαν από ακρόαση οι Jack Nicholson, Dustin Hoffman, Warren Beaty, Martin Sheen, James Caan και ο άγνωστος τότε, όπως ο Pacino, Robert De Niro ( ο De Niro πέρασε ακρόαση και για τους ρόλους του Sonny (ευχαριστώ τον Bauer24 που μου το θύμισε), του Carlo (άντρας της Connie) και του Paulie Gatto (ένας από τους μπράβους της οικογένειας Corleone) ). Ο ρόλος του Michael κατέληξε στον Pacino και αυτός του Sonny στον Caan. Από τους παραπάνω, μόνο ο De Niro πήρε ρόλο στη δεύτερη ταινία ως νεαρός Vito Corleone. Για τους υπόλοιπους ρόλους, αξίζει  να αναφέρουμε ότι για τον ρόλο του Hagen υπήρχαν σκέψεις για κάποιον εκ των Bruce Dern, Paul Newman και Steve McQueen, ενώ από ακρόαση πέρασαν οι Sylvester Stalone (Carlos Rizzi, ο άντρας της Connie), Anthony Perkins (Sonny) και Mia Farrow (Kay Adams). Τα γυρίσματα της ταινίας διήρκεσαν 77 μέρες, από τα τέλη Μαρτίου 1971 μέχρι τις αρχές Αυγούστου της ίδιας χρονιάς. Το μεγαλύτερο μέρος τους έγινε στη Νέα Υόρκη, με μέρος αυτών να γίνεται στην California και στις πόλεις Savoca και Forza d'Agrò της Σικελίας.

Ας δούμε τώρα μερικά στοιχεία για το σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς της ταινίας.

O Francis Ford Coppola γεννήθηκε το 1939. Θεωρείται ως ένας από τους πιο ταλαντούχους και σημαντικότερους σκηνοθέτες των τελευταίων 50 χρόνων, ασχολούμενος όχι μόνο με τη σκηνοθεσία, αλλά και με την παραγωγή και τη συγγραφή σεναρίων. Έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1960, αλλά έγινε γνωστός μετά τη συμμετοχή του στη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας Patton (1970). Η πρώτη του σκηνοθετική επιτυχία ήταν η ταινία The Godfather. Ως σκηνοθέτης, γύρισε ταινίες όπως The Godfather: Part II (1974), Apocalypse Now (1979), The Cotton Club (1984), Τhe Godfather: Part III (1990), Dracula (1992). Έχει κερδίσει 5 Όσκαρ (3 Καλύτερου Σεναρίου, 1 Καλύτερης Σκηνοθεσίας και 1 Καλύτερης Ταινίας), ενώ έχει προταθεί για άλλα 9. Συνολικά, έχει κερδίσει άλλα 36 βραβεία και 27 υποψηφιότητες.

Όσον αφορά τους ηθοποιούς:

- Ο Marlon Brando γεννήθηκε το 1924 και πέθανε το 2004. Θεωρείται από τους καλύτερους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου και από πολλούς ο καλύτερος. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1950 και έγινε γνωστός την αμέσως επόμενη χρονιά, πρωταγωνιστώντας στην ταινία A Streetcar Named Desire. Πρωταγωνίστησε σε ταινίες όπως Viva Zapata! (1952), Julius Caesar (1953), On the Waterfront (1954), Sayonara (1957), Mutiny on the Bounty (1962), Reflections in a Golden Eye (1967), Last Tango in Paris (1972), Apocalypse Now (1979). Κέρδισε 2 Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου και προτάθηκε για άλλα 6. Συνολικά, κέρδισε άλλα 26 βραβεία και 15 υποψηφιότητες.

- Ο Al Pacino γεννήθηκε το 1940. Πρόκειται για ένα από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1968. Με το ρόλο του στην ταινία The Panic in Needle Park (1971), τράβηξε το ενδιαφέρον του Coppola, ο οποίος του έδωσε το ρόλο του Michael Corleone, με τον οποίο έγινε ευρέως γνωστός. Έκτοτε, έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες όπως Serpico (1973), The Godfather: Part II (1974), Dog Day Afternoon (1975), ...And Justice for All. (1979), Scarface (1983), The Godfather: Part III (1990), Glengarry Glen Ross (1992), Scent of a Woman (1992), Carlito's Way (1993), Insomnia (2002). Έχει κερδίσει 1 Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου και έχει προταθεί για άλλα 7. Συνολικά, έχει κερδίσει άλλα 28 βραβεία και 33 υποψηφιότητες. Περισσότερα για τον Al Pacino μπορείτε να διαβάσετε στο αφιέρωμα που έχω κάνει.

- Ο James Caan γεννήθηκε το 1940. Πρόκειται για ένα πολύ ταλαντούχο ηθοποιό με πολλούς ρόλους στο ενεργητικό του. Ξεκίνησε την καριέρα του από την τηλεόραση το 1961. Έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες όπως The Rain People (1969), Rollerball (1975), Gardens of Stone (1987), Misery (1990), Eraser (1996), Dogville (2003), Elf (2003), ενώ από το 2003 μέχρι το 2007 πρωταγωνιστούσε στην τηλεοπτική σειρά Las Vegas. Έχει προταθεί για 1 Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, ενώ έχει κερδίσει 6 βραβεία και άλλες 9 υποψηφιότητες.

- O Robert Duvall γεννήθηκε το 1931. Ξεκίνησε, όπως και ο Caan, την καριέρα του στην τηλεόραση το 1960, μετρώντας από τότε πολλούς ρόλους τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες όπως The Rain People (1969), MASH (1970), THX 1138 (1971), Tomorrow (1972), The Godfather: Part II (1974), Network (1976), Apocalypse Now (1979), True Confessions (1981), Tender Mercies (1983), The Natural (1984), The Paper (1994), Deep Impact (1998). Έχει κερδίσει 1 Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου και έχει προταθεί για άλλα  5. Συνολικά, έχει κερδίσει άλλα 43 βραβεία και 25 υποψηφιότητες.

- Η Diane Keaton γεννήθηκε το 1946. Πρόκειται για μια από τις πιο ταλαντούχες γυναίκες ηθοποιούς της γενιάς της. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1970 με την ταινία Lovers and Other Strangers. Εκτός από την ταινία The Godfather, έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες όπως Sleeper (1973), The Godfather: Part II (1974), Love and Death (1975), Annie Hall (1977), Reds (1981), The Godfather: Part III (1990), Marvin's Room (1996), Something's Gotta Give (2003). Έχει κερδίσει 1 Όσκαρ Α' Γυναικείου ρόλου και έχει προταθεί για άλλα 3. Συνολικά, έχει κερδίσει άλλα 21 βραβεία και 21 υποψηφιότητες.

- Η Talia Shire γεννήθηκε το 1946. Είναι αδερφή του Coppola και πέραν του ρόλου της ως Connie Corleone στην τριλογία The Godfather, έγινε γνωστή ως Adrian, σύζυγος του Rocky  στην ομώνυμη σειρά ταινιών. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1968. Έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες όπως Kill Me If You Can (1977), Windows (1980), Rad (1986), Bed & Breakfast (1991).Έχει προταθεί για 2 Όσκαρ (1 Α' Γυναικείου και 1 Β' Γυναικείου ρόλου), ενώ έχει κερδίσει 2 βραβεία και άλλες 4 υποψηφιότητες.

- O Sterling Hayden γεννήθηκε το 1916 και πέθανε το 1986. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1941. Οι τρεις πιο γνωστοί του ρόλοι είναι ως Dix Handley στην ταινία The Asphalt Jungle (1950) (ταινιάρα!), ως Johnny Clay στην ταινία The Killing (1956) και ως General Jack Ripper στην ταινία Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964) (με τον κορυφαίο Peter Sellers σε 3 διαφορετικούς ρόλους). Πέραν αυτών των ταινιών, πρωταγωνίστησε σε ταινίες όπως Bahama Passage (1941), So Big (1953), Johnny Guitar (1954), Suddenly (1954), Zero Hour! (1957), The Long Goodbye (1973). Προτάθηκε μια φορά για βραβείο BAFTA Καλύτερου Ξένου Ηθοποιού για το ρόλο του στην ταινία Dr. Strangelove.

- Τέλος, ο John Cazale γεννήθηκε το 1935 και πέθανε το 1978. Συμμετείχε μόνο σε 5 ταινίες, οι οποίες θεωρούνται από τις καλύτερες της δεκαετίας του '70. Οι ταινίες αυτές ήταν The Godfather (1972), The Conversation (1974), The Godfather: Part II (1974), Dog Day Afternoon (1975) και The Deer Hunter (1978). Για το ρόλο του στην ταινία Dog Day Afternoon, προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου.

Όσον αφορά τα βραβεία που κέρδισε η ταινία, ήταν συνολικά 22, με 17 ακόμη υποψηφιότητες. Από αυτά, τα 3 ήταν Όσκαρ:

- A' Ανδρικού ρόλου (Marlon Brando, ο οποίος αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο, λόγω των φυλετικών διακρίσεων της Αμερικανικής κυβέρνησης και του Hollywood εις βάρον των ιθαγενών Αμερικανών)

- Καλύτερης Ταινίας

- Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου (ο Coppola με τον Puzo μοιράστηκαν το βραβείο).

Η ταινία προτάθηκε για ακόμη 6 Όσκαρ:

- Β' Ανδρικού ρόλου (James Caan, Al Pacino, Robert Duvall) (το βραβείο κέρδισε ο Joel Grey για την ταινία Cabaret)

- Καλύτερων Κοστουμιών (το βραβείο κέρδισε η ταινία Travels with My Aunt)

- Καλύτερης Σκηνοθεσίας (Francis Ford Coppola) (το βραβείο κέρδισε ο Bob Fosse για την ταινία Cabaret)

- Καλύτερου Μοντάζ (το βραβείο κέρδισε η ταινία Cabaret)

- Καλύτερης Μουσικής (Nino Rota) (το βραβείο κέρδισαν οι Charles Chaplin, Ray Rasch και Larry Russell για την ταινία Limelight (1952))

- Καλύτερου Ήχου (το βραβείο κέρδισε η ταινία Cabaret).

Η ταινία, πέρα των βραβείων, έχει βρεθεί και θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στις ψηλές θέσεις λιστών με τις καλύτερες ταινίες, τόσο στον έντυπο, όσο και στον ηλεκτρονικό τύπο.

Μερικά ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία:

- Η ατάκα "I'm going to make him an offer he can't refuse." του Vito Corleone βρίσκεται στη 2η θέση της λίστας με τις 100 καλύτερες ατάκες από ταινίες του Αμερικάνικου Ινστιτούτου Ταινιών. Την ξεπερνά μόνο η ατάκα του Rhett Butler (Clark Cable) στην ταινία Gone with the Wind (1939) "Frankly, my dear, I don't give a damn."

- Μεταξύ των ονομάτων που ακούστηκαν για το ρόλο του Vito Corleone, εκτός των Brando και Olivier, ήταν αυτά των Edward G. Robinson, Orson Welles, Anthony Quinn, George C. Scott και Frank Sinatra.

- Πέραν των Francis Ford Coppola και Talia Shire, στην ταινία συμμετείχαν και άλλα μέλη της οικογένειας Coppola: o πατέρας Carmine, ο οποίος έγραψε μέρος της μουσικής για την ταινία, η μητέρα Italia και η κόρη της Shire, Sofia, οι οποίες εμφανίστηκαν ως κομπάρσοι.

- Υπήρξαν σκέψεις αντικατάστασης του Coppola με τον Elia Kazan, προκειμένου να κουμαντάρει ο τελευταίος τον Brando. O Brando απείλησε να παραιτηθεί σε περίπτωση αλλαγής του σκηονθέτη.

- Για την ακρόαση, προκειμένου να πάρει το ρόλο, ο Brando χρησιμοποίησε βαμβάκι στο εσωτερικό του στόματός του, προκειμένου να επιτύχει την ομιλία που είχε στο μυαλό του. Στην ταινία, φορούσε ένα ειδικό μασελάκι φτιαγμένο από οδοντίατρο, ώστε να έχει το ίδιο αποτέλεσμα.

- Ο Brando δεν μπορούσε να θυμηθεί τις περισσότερες από τις ατάκες του και έτσι, τις διάβαζε από ειδικές κάρτες που του έδειχναν τα μέλη του συνεργείου.

- Η Paramount Pictures αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου από τον Puzo, όταν αυτός είχε γράψει μόνο 20 σελίδες.

- Ο Coppola έδωσε ελευθερία και ενθάρρυνε τους αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών, προκειμένου το αποτέλεσμα των γυρισμάτων να δείχνει πιο φυσικό.

Κάπου εδώ τελειώνει αυτή η ανάρτηση. Ελπίζω να αποτελέσει αφορμή για όσους την έχουν δει να την ξαναδούν και για όσους δεν την έχουν δει, παρά τη μεγάλη της διάρκεια (175 λεπτά), να τη δουν, καθώς σίγουρα δε θα βγουν χαμένοι. Να ευχηθώ και πάλι καλή χρονιά σε όλους και ό,τι καλύτερο σε εσάς και τους δικούς σας.

Υ.Γ.1  Για όσους έχετε δει την ταινία, δείτε αν μπορείτε να απαντήσετε στις ερωτήσεις αυτών των quiz: Quiz 1  Quiz 2  Quiz 3  Quiz 4  Quiz 5

Y.Γ.2  Το soundtrack της ταινίας

1) Main Title (The Godfather Waltz)

2) I Have But One Heart

3) The Pickup

4) Connie's Wedding

5) The Halls Of Fear

6) Sicilian Pastorale

7) Love Theme from The Godfather

8) The Godfather Waltz

9) Apollonia

10) The New Godfather

11) The Baptism

12) The Godfather Finale